Çocuğumla iletişim kurarken, ona birey olarak yaklaşır, meraklı ve yargılamaksızın dinlerim.

Çocuğumun varlığını, aldığı sonuçlara göre değil, her koşulda kabul ediyor, bunu ona hissettiriyorum.

Çocuğumun sahip olduğu potansiyeli her fırsatta onurlandırır ve onu başkalarıyla karşılaştırmam.

Çocuğuma kendi yaşamıyla ilgili kararlarında cesaretlendirir, inisiyatif kullanmasına özen gösteririm.

Çocuğumun potansiyeline güvendiğimi ona hissettiririm, onun karşılaştığı zorlukların üstesinden geleceğine inancım tamdır.

Çocuğumun ne yaptığından ziyade ne hissettiği ile ilgilenir, onun duygularını anlamaya çalışırım.

Çocuğumun kendi potansiyelini keşfetmesi için ona nasihat ya da komut vermekten ziyade, ona güçlü sorular yönelterek koçluk yaparım.

İş ve özel yaşamımda dış koşullar ne olursa olsun, hedeflerime odaklanır, duygusal olarak eşik altına insem de çabuk toparlanırım. Çocuğuma tutumumda da duygusal iniş çıkışlarım yoktur.

Ebeveyn olarak proaktif bir tutuma sahibim : Stratejik düşünen, hedef bilinci olan, kararlarını uygulamaya geçiren , sonuçların sorumluluğunu üstlenen, hesap verebilen bir kişiyim.

Hedeflerimi gerçekleştirmek için yaptığım planlarımı uygulama konusunda istikrarlı bir şekilde hareket ederim.

Çocuğumun hedefleriyle ilgili olarak eyleme geçmesi için onu her koşulda manevi olarak desteklerim.

Çocuğumun kişiliğiyle davranışlarını ayırt eder, olumlu davranışlarını takdir eder, hatalı davranışlarını düzeltmesi, daha iyi sonuçlar alması konusunda, kişiliğini yargılamadan geribildirim veririm.